biografija:
Branko Ćopić je bio srpski i
jugoslovenski književnik. Osnovnu školu završio je u rodnom
mestu, nižu gimnaziju u Bihaću, a učiteljsku školu pohađao
je u Banjoj Luci, Delnicama i Sarajevu, te je završio u
Karlovcu. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu diplomirao je
1940. godine na grupi za pedagogiju. Prvu priču objavio je
1928. godine, a prvu pripovetku 1936. Njegova dela su,
između ostalih, prevođena na engleski, nemački, francuski i
ruski jezik. Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti
i Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Izvršio
je samoubistvo skokom sa Mosta bratstva i jedinstva.
U Ćopićevim delima dominiraju teme iz života ljudi iz
Bosanske krajine i Narodnooslobodilačkog rata.
Njegova prozna dela prožeta su lirikom i živopisnim
realističkim slikanjem seoskog života, poznavanjem života i
mentaliteta ljudi sa sela, vedrinom i živošću duha. Kreirao
je mnoštvo upečatljivih i živopisnih likova i događaja
nadahnutom pripovedačkom tehnikom koristeći svež, sočan i
slikovit jezik pri čemu je inspiraciju nalazio u svom
podgrmečkom zavičaju. Ćopića su doratnim pripovetkama
najviše zanimali siromašni seljaci, sanjari i prosjaci,
deca, skitnice i nadničari, i on je o svima njima pričao sa
brižnim, zaštitničkim razumevanjem. U lirski intoniranim
ratnim pripovetkama Ćopić je nadahnuto opisivao herojske
podvige, mučeništvo i samopregor svojih junaka.
Početkom 1950ih godina Ćopić je počeo da piše i satirične
priče u kojima je oštro kritikovao ružne pojave u
tadašnjici. Jedna od takvih priča bila je i „Jeretička
priča“ objavljena u „Ježu“ koja je pokrenula lavinu osuda sa
vrha partije i vlasti, a u hajci na pisca učestvovao je i
Broz koji je rekao da on lično takvu satiru neće dozvoliti,
ali da pisac neće biti ni uhapšen.
.jpg)
_001.jpg)