Tibetanska knjiga mrtvih, ili, kako se izvorno naziva Bardo Thodol
(oslobođenje slušanjem u posmrtnom stanju), jedinstveno je delo
sakralnog segmenta svetske književnosti. To je knjiga zapečaćena sa
sedam pečata tišine - ne zato što njeno saznanje treba uskratiti
neupućenima, već zato što bi se njeno saznanje pogrešno shvatilo, iz
tog razloga, imalo bi tendenciju da zlouputi i povredi one koji nisu
podobni da ga prime.
Tibetanska knjiga mrtvih je prvi put prevedena na engleski početkom
stoleća (prvo izdanje 1927.godine) zajedničkim radom tibetanskog
lame Kazi Dave Samdupa i izdavača dr. Evans-Venca. Prevod je sa
tibetanskog izvornika, koji pripada tradiciji Mahajana budizma, a
Tibetanci su ga oduvek koristili kao ritualni posmrtni tekst. Lama
Kazi Dava Samdup i Evans-Venc nadopunili su tekst iz drugih izvornih
zapisa Bardo Thodola.
