Nijesu nepismeni robovi shvatili učenje Hrista,
nije shvaćeno ni danas.
Ne zato što ga ne mogu shvatiti, već zato što
neće, ne žele, ne odgovara mnogima, posebno
vladarima ljudskih tijela i duša.
Hrist propoveda samo jednog Boga, koji nije
surov već je svima Otac nebeski.
Ipak su robovi shvatali šta znače riječi,
sloboda, ravnopravnost, odsustvo većih
materijalnih razlika.
Najveća greška mnogobožačkih religija bila je
podrška robovlasničkom sistemu kao sistemu
datom voljom bogova. Bogovi koji podržavaju
takav sistem ne mogu biti dobri.
Naravno da su se robovlasnici borili za stare
bogove.
Robovi su stali na stranu jednog pravednog Boga.
Brojni odnos bio je na strani robova.
Hrišćanstvo u opoziciji
Hrišćani bez institucija, predvođeni
sveštenicima amaterima, uprkos užasnim
represalijama postajali su sve brojniji i sve
jači.
Temelji robovlasniškog sistema počeli su da se
ljuljaju.
Hrišćanstvo kao pozicija
Car Konstantin shvata opasnost i da bi spasio
carstvo odlučuje se na kompromis, zvanično
priznaje hrišćanstvo kao religiju ravnopravnu sa
ostalim.
To je bio samo prvi korak.
Kada su se sveštenici dokopali vlasti.
Moć koju su stekli počinje da ih opija.
Ubrzo slijedi zabrana i progon mnogobožačkih
religija i njihovih sveštenika i vjernika.
Hrišćanstvo postaje jedina i vladajuća religija.
Nastaje simbioza države i religije.
Navodno država vlada tijelima a religija dušama
podanika.
Država im je dala monopol, morali su i oni
nešto dati državi.
Okreću leđa Bogu, Hristu i robovima, prelaze na
stranu robovlasnika.
Promijenili su samo imena, robovlasnici su
nazvani plemići, robovi kmetovi.
Ostale promjene su samo šminka da se potlačeni
ne sjete.
Samim tim okrenuli su leđa i božjoj ideji
komunizma.
A ako se ko nekim slučajem i sjeti i to kaže,
skrate ga za glavu.
Sveštenici postaju profesionalci a njihove
institucije moćne korporacije.
Počinje gomilanje crkvenog bogatsva.
Kako biti najpametniji kada gotovo ništa i ne
znaš.
Mnogobožačke religije postaju progonjena
opozicija.
One su imale dvostruka učenja.
Jedno za elitu a drugo za potčinjene robove.
Učenje za elitu bilo je pravo znanje za duhovni
uspjeh.
Poznavali su veoma dobro ljudsko biće i psihu.
Takođe, to je bilo praktično znanje povezano sa
prirodnim zakonima, pa su i svakodnevni život
usklađivali s prirodom.
Nisu smetale samo religije, smetaju svi oni koji
nešto znaju.
Progone se i ubijaju naučnici i filozofi.
Zatvaraju se svetovne škole.
Knjige i biblioteke se spaljuju i zabranjuju.
Crkve postaju jedini zakonom i silom dozvoljeni
izvori znanja. Školuju se samo plemići u
privatnim školama i to ne previše i sveštenici u
vjerskim školama.
Vladarima ljudskih duša smetaju i sveti tekstovi.
Na saboru u Nikeji, sveštenici vrše selekciju
starih rukopisa i biraju šta će upisati u sveto
pismo.
Naravno da ih usklade sa svojim novim pozicijama.
Zabranjuje se učenje o reinkarnaciji kao temelju
duhovnog razvoja, da je zagrobni život samo
privremen i pre svega podešen tako da se duša
tamo očisti i oporavi od isisavanja misaonih
parazita a zatim očiščena i oporavljena ponovo
rađa.
Da bi što više preplašili vjernike smislili su
vječite paklene muke za neposlušne a kao neku
satisfakciju za pokorne i ponižene vječita
rajska uživanja.
U normalnim pravosudnim sistemima teži se da
kazna bude adekvatna počinjenom deliktu, ni
manje ni više.
Kakav bi to bio raskorak kada bi za neki grijeh
neko bio osuđen na vječite paklene muke, koji bi
to normalan Otac tako kažnjavao svoju djecu.
A čime bi to poslušne religiozne ovce zaslužile
vječita rajska uživanja.
Prljavih duša zaraženim raznim parazitima samo
bi uprljali carstvo nebesko.
Ipak bilo je savjesnih sveštenika pa je ostalo
dovoljno citata koji o sveštenicima pišu sve
najgore bez ijedne riječi pohvale.
Zato je crkva zabranjivala prevođenje biblije sa
latinskog na narodne jezike da to vjernici ne
shvate.
Ono što je ostalo samo su fragmenti Hristovog
učenja, dopunjeni citatima apostola.
Izgubljeno je, vjerovatno skriveno, logički
potpuno zaokruženo i cjelovito Hristovo učenje
jer im nije ni odgovaralo.
Počeli su propovijedati neku apstraktnu i
iskrivljenu varijantu u neskladu sa prirodom
koju niko nije mogao da shvati što je i bio
glavni cilj.
Proučavanje ljudskog bića i psihe bilo je
najstrožije zabranjeno.
Kasnije ljudi shvataju da mnogo toga nedostaje u
učenju i počinju ga sami komponovati.
Zato nastaje na hiljade verzija Hristovog učenja,
obično sukobljenih.
Zvanična crkva teži da zadrži monopol i počinje
stravične progone neistomišljenika nazvanih
jeretici.
Pad civilizacije
Kad neznalice kolo vode nastaje užasni pad na
svim poljima.
Carstvo je toliko oslabilo da postaje lak plijen
varvarskim narodima koji su se i dalje držali
svojih starih religija.
Zapadno rimsko carstvo je potpuno propalo.
Istočno se održalo još jer su sveštenici u svoje
učenje usvojili mnogo toga iz starih religija i
predstavili kao svoje.
Carstvo je propalo a crkva opstala jer su novi
vladari malih državica na temeljima zapadnog
Rima prihvatili religiju, dopao im se plemićki
stil života.
Istorija se ponavlja pa i te državice nakon
raslojavanja na vlastelu i kmetove, nijesu u
stanju da se suprotstave novim varvarima,
vikinzima, avarima, hunima, mongolima, bugarima,
ugarima, a kasnije i islamizovanim arapima i
turcima.
Zanimljivo je da su mongoli stvorili najveće
carstvo u istoriji gazeći sve one narode koji
su imali religiju.
Propast mongolskog carstva počeo je kada su
prihvatili religije budizma i judaizma, nikada
se više nisu oporavili.
Ono što nije mogla nijedna vojska odradila je
religija.
Ipak korak po korak hrišćansrvo zahvaljujući
feudalizmu osvaja celu evropu jer se i
varvarskim vođama dopao plemićki stil života
koji su mogli obezbijediti samo preko nove
religije.
Stari sveštenici doživljavaju genocid.
TEROR SVEŠTENIKA
Države postaju daleko više religiozne nego
svetovne.
Sveštenici se upliću u sve i nastoje da sve
kontrolišu.
Kada neznalice kolo vode nastaje mračni srednji
vijek.
Evropom se nije moglo proći od smrada sa čestim
epidemijama zaraznih bolesti.
Ljudi koji su imali razuma daju otpor.
Crkvena policija i sudovi rade danonoćno.
I pored užasnog terora nakon više vjekova izbija
francuska revolucija.
Ponovo sa komunističkim parolama, liberte,
fraternite identite.
Moć sveštenika i plemića je slomljena.
Vlast ne preuzima većina, već nova klasa
buržoazija, a crkvu odvajaju od države.
Crkva gubi monopol, svoju policiju i sudove.
Neznalice su sklonjene sa strane.
To daje efekat u svim državama koje su odvojile
religiju od sebe.
Razvojem nauke, filozofije i novom kulturom te
države postaju i najrazvijenije.
Da bi kasnije toliko ojačale da su u stanju da
pokore i kolonizuju čitav svijet.
Ostali svijet sa svojim zaostalim učenjima i
religijama koje nije odvojio od države nije
mogao da se suprotstavi.
Zahvaljujući ljudima zdravog razuma, obrazovanju,
nauci i filozofiji nastaje potpuno nova kultura,
naprednija od ostalih. Hrišćanski sveštenici
tada se kite tuđim perjem, oni koji su svim
silama gušili nastanak te kulture sada se
licemjerno hvale kako je hrišćanska kultura
iznad kultura ostalih religija.
Da su se oni pitali ni sada se hrišćanskim
zemljama ne bi moglo proći od smrada i
nehigijene.
Duhovno ropstvo
Prođe dvije hiljade godina, ništa novo ne
naučiše, vječito ponavljaju jedne iste zablude .
Hrist
Teško vama književnici i fariseji što zatvarate
carstvo nebesko niti vi ulazite niti dajete da
uđu oni koji bi htjeli.
Širok je put i široka vrata koja vode u propast
i mnogo ih je koji njime idu.
Hrišćanstvo kao kolektivna religija mora nestati
iz ljudskog roda.
Ne samo hrišćanstvo nego i sve ostale kolektivne
religije sekte i kultovi.
Postoji težnja da se stvori jedna nova i jedina
kolektivna religija za čitavo čovečanstvo.
Vladari ljudskih duša ne odustaju od vladanja,
ne zanima njih vaš duhovni napredak oni samo
žele da kao parziti uživaju ugled u društvu i
imaju solidnu egzistenciju.
Žele da vas vječito drže u duhovnom ropstvu i
iskorišćavaju.
Briga njih što Hrist propovijeda slobodu za sve
ne samo tjelesnu već i duhovnu.
I sve dok postoje profesionalni sveštenici uvek
će biti duhovlasnici a vjernici duhovni robovi.
TUĐE MISLI
Kuran
Jesu li jednaki rob i slobodan čovjek jedna
glava podvrgnuta tuđim mislima nije u stanju da
obavi dobar posao, osnovni uvjet za napredak je da
se oslobodite umnog zarobljeništva.
Da li ste se ikada zapitali koliko su vaše misli
stvarno vaše.
Misli proroka, sveštenika i svih ostalih ljudi
su zauvijek tuđe misli i nikada nijesu niti mogu
biti vaše, i ne dozvolite da budete rob tuđih
misli.
Kako se onda odnositi prema njima.
Prihvata se samo pravo znanje, i to onda kada je
potvrđeno iz više izvora i kada se lično
uvjerite da je tako.
Oni koji su ih prezentovali se odmah
zaboravljaju, tim osobama se ne sme pridavati
nikakav značaj ma kakav autoritet bili.
Ne dolaze proroci i učenjaci da bi im se divili
i od njih stvarali idole već da prenesu određena
znanja.
Ne idete u školu da bi se divili predavačima već
da steknete znanje.
Filosofija unikata
Hrist
Tijesan je put i uska su vrata koja vode u život
i malo ih je koji ih nalaze
Budućnost pripada filosofiji unikata, tijesnim
putem može putovati samo usamljena jedinka.
Svako od nas je neponovljivi unikat i mora imati
svoje unikatno učenje i životnu filosofiju.
Božje učenje mora se proučavati kao filosofija a
ne kao religija.
Božje učenje
Sada i ne postiji, nijedna sadašnja religija,
sekta ili kult ga ne poseduju, tek treba da
nastane.
Kada nastane, svaka jedinka treba da ga
prilagodi sebi.
U svako ljudsko biće Bog je udahnuo djelić sebe.
Cilj da se carstvo nebesko proširi i na zemlju.
Da taj djelić Boga kao kvasac, preobrati ljudsko
biće u božansko. Jezikom alhemije da ljudsko
biće od blata preobrati u božansko biće od
nebeskog zlata.
Za preobražaj blata u zlato potrebno je pravo
znanje koje sada ne postoji.
Nastaće kada se pokupe biseri iz srpskih mitova,
tajnih nauka, veda, epova, taoizma, zena, joge,
Bude, Hrista, apostola, Muhameda i savremene
nauke, odbace zalude i sklopi mozaik.
.jpg)
