Uloga religije u raspadu srbije
Podjela rimskog carstva na istočno i zapadno,
rezultiralo je nastankom dvije rivalske države.
Kada je hrišćanstvo postalo državna religija, u
te dvije države, nastaju dvije crkve,
pravoslavlje i katoličanstvo.
Nastaje rivalitet i borba za moć i kontrolu nad
cijelim hrišćanstvom.
Postepeno sukob postaje sve prljaviji i
podmukliji.
Naravno uvijek maskiran, sa obje strane, jer
nijesu želeli da vjernici ikada shvate da se
božje sluge, umjesto da služe Bogu bore za moć,
vlast i materijalna bogastva.
Samo hrišćanstvo kao religija imalo je
katastrofalne posledice na srpski narod, koji je
naseljavao najveći dio evrope kao i cio balkan.
Podjela na dvije crkve samo je dolila ulje na
vatru odnosno produbila katastrofu.
Na zapadu gdje je katolička crkva dominirala,
vjerski ratovi se maskiraju napadima mlečana,
ugara i njemaca na balkan.
Na osvojenim teritorijama, stvaraju se
vještačkim putem slovenačka i hrvatska nacija.
U centralnom dijelu balkana preovladava srpska
pravoslavna crkva.
Istok balkana dijele bugarska i romejsko carstvo
pravoslavne vere.
I na istoku i na zapadu crkva preuzima primat
nad državom i nastaju prave religiozne države,
gdje crkva vedri i oblači, a svetovne vođe samo
figuriraju.
Gdje je moć tu je i bogatstvo i crkvenjaci i
vlastela postaju najbogatiji sloj društva.
U romejskom carstvu se javlja vjerska sekta
patareni.
Patareni negiraju mnoge crkvene dogme a između
ostalog protive se bogatstvu crkve i
propovedaju siromaštvo.
Naravno da ih sveštenici vladajuće crkve progone
i ubijaju.
Patareni bježe u bugarsku gdje dobijaju novo ime
bogumili.
Iz bugarske bježe u srbiju gde ih takođe progone.
Bježe u bosnu gde su prihvaćeni, i postali
zvanična narodna crkva.
Tri crkve podelile su srpski narod na tri dijela.
Bosna se odvojila od srbije isljučivo na
religioznoj osnovi .
Naravno da je to oslabilo srpski narod.
Crkva je oslabila srbe i na jedan perfidniji
način- feudalnim uređenjem.
U doba srpskih mitova i mnogobožačkih religija,
srbi su bili slobodni, naoružani i uvijek su
mogli biti mobilisani kao vojnici.
Feudalizam je uveo kmetove, razoružao ih, njima
feudalci nisu smjeli dati oružje.
Za ratove su su mogli mobilisati samo feudalci i
plaćenici.
Drastično se smanjio broj regrutovanih vojnika.
U sukobima sa nehrišćanskim narodima, to se
pokazalo kao velika slabost.
Zato su vikinzi, mongoli, ugari, bugari i
kasnije turci imali velikih uspeha i veoma lako
osvajali hrišćanske teritorije.
Drugi metod je takođe bio katastrofalan
Kako biti najpametniji kada gotovo ništa i ne
znaš.
Zatvoriš sve škole, osim crkvenih.
Spališ sve biblioteke i knjige.
Pobiješ sve naučnike, filozofe i one koji žele
da misle svojom glavom
Skratiš za glavu svakoga ko to ne prihvata i
onda si stvarno najpametniji.
Kada duhovne neznalice koje nikada nisu shvatile
Hristovo učenje predvode narod on mora da
propada.
Jedine uspjehe srpska srednjevjekovna država
imala je u borbi protiv romeja i kasnije bugara
jer su i njih uništile njihove crkve.
Kada se pojavila turska sa religijom islama, sve
hrišćanske države koje su im se našle na putu,
gubile su bitke i ratove.
Zašto, u to vreme islam nije progonio naučnike i
filozofe naprotiv podržavao ih je pa su u tom
pogledu bili napredniji, na višem duhovnom nivou.
Islam propoveda jednakost i slobodu ali samo
svojih vjernika.
Budući da su turci bili slobodni, mogli su
mobilisati daleko veći broj vojnika.
Kada je bugarska oslabila, njihova carica nudi
politički brak ocu cara Dušana.
To bi rezultiralo stvaranjem jedne moćnije
zajedničke države.
Taj brak je najvjerovatnije sprečila srpska
crkva, plašeći se dominacije bugarske crkve koja
je tada bila većega ranga.
Zbog toga se nastavljaju ratovi protiv bugara.
Kada je car Dušan shvatio opasnost od turaka
počeo je pregovore sa rimskim papom o pokretanju
krstaškog rata.
Verovatno je papa tražio određene ustupke, kao
naprimer prelazak srba u katoličansto, a kako su
srbi ranije dva puta mijenjali crkvu, sa čvrstim
garancijma da se neće vratiti pravoslavlju kada
prođe opasnost.
Naravno da se srpska crkva tome usprotivila.
Moć bi prešla u ruke pape, kasa bi se preselila
u Rim a oni navikli na luksuz.
Dolazi do sukoba cara i crkve, car gubi podršku
u svim budućim pohodima.
Car ne bi bio car da tako lako odustane,
vjerovatno je planirao da poskida neposlušne i
dovede poslušne duhovne vođe.
Crkva na prvo mjesto stavlja svoje sopstvene
interese.
Ne mareći za interese i dobrobit srpskog naroda,
od kada je nastala pa zauvijek.
Dušan umire pd nerazjašnjenim okolnostima, ne
bolujući ni od jedne bolesti.
Samo neko naivan ne bi shvatio da je otrovan.
Sumnja je odmah usmjerena na grke .
Država se raspada i propada, turci vješto
koriste sve moguće sukobe između hrišćana i
napreduju.
Kasnije, knez Lazar shvata opasnost i na
njegovu inicijativu bosanski kralj Tvrtko
kruniše se i za srpskog kralja.
U boju na kosovu pobedjuje srpsko bosanska
vojska, makar to bila i pirova pobjeda.
Knez Lazar gubi život kasnije posle bitke.
Kada su mađari to saznali, napadaju srbiju,
Tvrtko šalje Vlatka Vukovića koji je pobijedio u
dvije bitke i otjerao mađare.
Nije srbija tada morala da postane turski vazal.
Ne postoji nijedan dokaz ni pismeni ni usmeni da
su tuci tražili od Srbije da postane vazalna
država
Crkva je smatrala da joj veća opasnost preti od
bosanske narodne crkve.
Oni sami traže da se izdvoje iz zajedničke
države i postanu turski vazali.
Da bi sakrili svoju izdaju, ljagu su bacili na
Vuka Brankovića koji je razbio tursko lijevo
krilo i bio najzaslužniji za pobjedu.
A i zato što im se nije htio pridružiti u izdaji.
U Lazarevom dijelu države dolazi do pobune
vlastele, protiv izdaje, maltene građanski rat,
što je skriveno od istorije ali se lako shvata
iz brojnih priča i pjesama iz tog perioda.
Uz pomoć turaka koji su veoma rado prihvatili
ponuđeno vazalstvo pobuna je ugušena a
protivnici pobijeni.
Tvrtko se nije miješao u sukob a imao je i
problema na zapadu bosne.
Crkva je po ko zna koji put crkvene interese
stavila ispred nacionalnih interesa, na štetu
naroda a kasnije se to odrazi i kao šteta za
samu crkvu jer je država bila jedini oslonac
crkve.
I tako razbijene državice turci teško osvajaju
u dugom vremenskom periodu.
Čitavo vrijeme povlačenja srbi se nisu povlačili
na zapad što bi bilo potpuno logično jer je tamo
srpski narod ali tamo je narodna crkva a oni
navikli na bogastvo.
Radije se povlače na sjever ka mađarskoj jer je
i katolička crkva bila veoma bogata.
.jpg)
