biografija:
Umberto Eko je bio italijanski
pisac, filozof, estetičar, semiolog, teoretičar
književnosti, esejist i istoričar srednjeg veka. Poznat je
po svojim romanima i esejističkim delima.
Tokom 1960-ih bavio se estetikom i istakao se kao jedan od
najznačajnijih predstavnika avangarde u italijanskoj
kulturi. Pripadao je književnom pokretu Grupa 63. Bio je
osnivač književnih časopisa Il Marcatre i Il Quindici. U
svom istraživačkom radu bavio se proučavanjem sredstava
masovnog informisanja u okviru semiologije i estetike
primenom strukturalističkog metoda. Estetika televizijskog
iskustva, estetske strukture direktnog prenošenja, sloboda
događaja i determinacija, analiza poetskog jezika,
otvorenost i teorija informacija, teme su kojima se bavio.
Radio je pet godina kao urednik u redakciji za kulturu u
Radiotelevisione Italiana (RAI) RAI od 1954. do 1959.
godine.
Pomno je pratio i lucidno analizirao savremenu kulturu,
komunikacije, univerzum informacija i informacionu estetiku.
Pored opšte semiologije, bavio se semiologijom vizuelnih
poruka, semiologijom arhitekture, epistemologijom
strukturalnih modela i semiološkom granicom. U okviru
hermeneutike i teorije književnosti bavio se semiologijom
teksta, tumačenjem metafora, problemom krivotvorenja i
falsifikata i granicama tumačenja.
Od 1971. bio je redovni profesor estetike vizuelnih
komunikacija i semiologije na Univerzitetima u Torinu,
Milanu, Firenci, Univerzitetu Kolumbija u Njujorku, Jejlu i
gostujući profesor na mnogim fakultetima.
Godine 1980. objavio je filozofsko-detektivski roman Ime
ruže koji je postao jedan od najčitanijih i najprevođenijih
romana. Ekov drugi roman, Fukoovo klatno takođe je doživeo
veliki uspeh.
Bavio se pisanjem, živio u Milanu i Riminiju sa suprugom
Renatom koja je istoričar umetnosti. Na Univerzitetu u
Bolonji vodio program iz komunikologije. Pisao je kolumnu za
L’Espresso nazvanu La bustina di Minerva (Minervina
svaštara).
Za roman Ime ruže dobio je Premio Strega 1981. godine.
.jpg)
_001.jpg)