Page 204 - Jeremy Rifkin - Entropija, novi pogled na svijet

gradskom području je zaista monumentalan. U

metropolitanskom Vašingtonu, 4.000 tona smeća se sakuplja i

sabija svakih dvadeset četiri sata. Ako bi se ovo dnevno

nagomilavanje otpada bacilo na tržni centar u centru Vašingtona,

nagomilalo bi se skoro upola niže od vrha Vašingtonskog

spomenika. Gde ide svo ovo smeće? U Vašingtonu, gradsko

područje ima pet velikih deponija gde se otpad odlaže. Svih pet

ovih deponija počinju da se prelivaju. Naravno, moglo bi se

izgraditi više deponija, ali pošto je gradsko područje tako gusto

naseljeno, svaka nova deponija bi neizbežno morala biti

postavljena blizu mesta gde hiljade ljudi žive. Dok svi žele da se

njihovo smeće pokupi i odveze, niko ne želi da se deponija

izgradi u blizini njihove kuće. Suočene sa ovim problemom,

gradske vlasti imaju dva izbora. Ili će smeće morati da se spali,

što će značiti prljaviji vazduh i veće zagađenje, ili će morati da

se pakuje u vagone i transportuje u manje naseljena područja

zemlje, proces koji će koristiti značajnu količinu energije i

uzrokovati veće poreze na prihod gradova.

Održavanje visokog protoka energije i apsorpcija sve većih

poremećaja koji se nakupljaju duž gradske linije toka zahtevaju

novac. Urbanistički institut je pokazao da stanovnik grada od

milion ljudi obično plaća tri puta više poreza nego stanovnik

malog grada od 50.000 stanovnika.97 Najveći deo ovog novca

će otići u obrazovanje, policiju i zdravstvene usluge. Pa ipak,

prema svim statističkim merenjima, gradski stanovnici pate od