Page 38 - Milomir Marić - Deca Komunizma
P. 38

utiske tobožnjeg američkog građanina V. Kornelija.
                     Bio  je  u  Moskvi    dve  godine    ranije.  Baš  u  vreme    atentata   na  vo u
                                                                                                      đ
               lenjingradskog proletarijata Kirova. Opisujući opštu nacionalnu žalost

               za  njim,   nije  mogao    ili  nije  hteo  pretpostaviti   da   je  to  samo  signal   za
               početak bezobzirnog Staljinovog obračuna sa svojim dojučerašnjim
               saborcima i istaknutom starom boljševičkom gardom.
                     „Crvena Moskva se prerušila u crninu!“, napisao je.
                     Cesarčeva knjiga imala je naglašeni propagandni karakter i u njoj,
               pored ostalog, piše da do dugih redova ispred moskovskih prodavnica

               ne   dolazi  zbog   oskudice     robe,  ve ć  zbog   naglog   porasta   kupovne      mo i
                                                                                                        ć
               građana. Plate stalno rastu, a cene padaju, čime se, zaista, ne može
               pohvaliti nijedna druga zemlja sveta. Čak i prosjaci i besprizorni su,
               kako ističe Cesarec, dobro odeveni. U toplim, debelim kožusima. Ako je
               verovati toj napadnoj ideološkoj bajci, u Moskvi uopšte nema pijanaca,

               kafane su retke, i njihovu raniju ulogu potpuno su zamenile biblioteke,
               knjižare i antikvarijati: „Velike naklade knjiga i brošura rasprodate su
               prije negoli bi se drugdje, u kojoj krčmi, ispio jedan vinski podrum.“
               Prostitucija je takođe ukinuta, a prostitutke su se izdigle s uličnog
               pločnika i postale vredne radnice i graditeljke socijalizma!
                     Pozdravljajući radikalni raskid s preživelim i starim, Cesarec

               zadovoljno govori kako su crkve lišene svojih crkvenih obeležja, krstova
               i zvona, ikonostasa i ikona, i pretvorene u antireligiozne muzeje,
               bioskope, prodavnice, zajedničke stanove ili domove oslobođenih žena.
               Seksualni odnosi oslobođeni su suvišnih stega, kao što su ljubav ili brak,
               što su najčešće bila druga imena za prikrivenu prostituciju i paklene
               muke bračnih drugova. Žena je oslobođena kućnog zatvora, ali glupe su

               sve tvrdnje da to vodi slomu morala i porodice uopšte. Cesarec u svojoj
               knjizi ne ulazi opširnije u opisivanje tada već malo ukroćene proleterske
               ljubavi,   iako  je  svakako   vrlo   dobro   znao   da  je  plenum    Kominterne      još
               1924. godine usvojio odluku da je svetska revolucija nemoguća dok se ne
               ukinu poslednje porodične stege. Moskovska Pravda je tada pozdravljala
               mnogoženstvo u Rusiji. Prilikom popisa stanovništva, dešavalo se da po

               dve ili tri žene svojim suprugom označavaju istog muškarca. Po novom
               proleterskom moralu, komunistkinje su bile dužne da izađu u susret
               seksualnim potrebama svojih partijskih drugova, a kategorija ljubavi bila
               je prezrena i odbačena kao nešto dekadentno, iracionalno i suprotno
               dijalektičkom materijalizmu.

                     Na proslavu desete godišnjice Oktobarske revolucije, među brojnim
               evropskim intelektualcima, na poziv sovjetske vlade odlaze direktor
               Politike   Vladislav Ribnikar, književnik Dragiša Vasić                 i vajar Sreten


                                                           38
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43