Page 62 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre
P. 62
Posle demontiranja neprijateljstva monoteizama u odnosu na
imanentni i mogući radosni život, ateologija se može posebno
pozabaviti jednom od triju religija, da bi razmatrala kako se ona
gradi, uspostavlja i ukorenjuje na načelima koja redovno
podrazumevaju falsifikovanje, kolektivnu histeriju, laž, fikciju i
mitove kojima se daju sva ovlašćenja. Mnoštvo obmana koje
ponavlja mnogo ljudi na kraju postane korpus istina u koje je
zabranjeno dirnuti pod pretnjom najvećih opasnosti za
slobodoumne ljude - od prekjučerašnjih hrišćanskih lomača do
današnjih muslimanskih fatvi.
U nastojanju da vidimo kako se gradi mitologija, možemo
predložiti - treći deo - dekonstruisanje hrišćanstva. U stvari,
konstruisanje Isusa potiče od izmišljotine svodive na momente
koje je moguće obeležiti u istoriji tokom jednog ili dva veka:
kristalisanje histerije jedne epohe kroz figuru koja katalizuje
čudesno, okuplja milenarističke proročke i apokaliptičke težnje
trenutka u jednom pojmovnom liku po imenu Isus; metodološko a
nikako istorijsko postojanje ove fikcije; širenje i propagiranje
ove priče od strane Pavla iz Tarsa koji sebe smatra ovlašćenim od
Boga dok se zapravo bavi sopstvenom neurozom; njegova mržnja
prema sebi preobraćena u mržnju prema svem, njegova
impotencija, njegova žudnja za osvetom, osveta jednog
nedonoščeta - po njegovim sopstvenim rečima - preobraćene u
pokretačku snagu jedne individualnosti koja se širi u celom
mediteranskom basenu; mazohističko uživanje čoveka koje se
raširilo u jednoj od hiljadu tadašnjih sekti: sve to iskrsava kada se
koliko-toliko razmisli i kad se u odnosu na religiju odbaci
poslušnost ili pokornost da bi se reaktivirao drevni zabranjeni čin:
probanje voćke sa drveta saznanja.
Ova dekonstrukcija hrišćanstva podrazumeva svakako
demontiranje fabrikovanja fikcije, ali i analizu
planetarne budućnosti ove neuroze. Otuda istorijska razmatranja
o političkom preobraćanju Konstantina u sektašku religiju iz jasnih
razloga istorijskog oportunizma. Prema tome, postaje jasna
imperijalna budućnost jedne religijske prakse ograničene na
nekoliko osoba bez kritičkog duha koje podržavaju tu doktrinu sa
slepom verom i fanatičnim žarom: od progonjenih i manjine,