Page 77 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre
P. 77

nalogu cara Konstantina, sastavlja korpus polazeći od dvadeset i
        sedam verzija, mi smo tada u prvoj polovini IV veka; apokrifni spisi
        su  brojniji  od  onih  koji  čine  Novi  zavet.  Muhamed nije  napisao
        Koran;  ta  knjiga,  uostalom,  postoji  kao  takva  tek  dvadeset  pet
        godina  po  njegovoj  smrti;  drugi autoritativan  muslimanski  izvor,
        Hadidi, nastaju u IX veku, znači dva veka po nestanku Proroka.
        Na  osnovu ovoga  se  može  ustanoviti,  u  senci  tri  Boga,  vrlo
        aktivno prisustvo ljudi...

                                          2


              Knjiga protiv knjiga. Da bi se učvrstio autoritet konačnog
        Korana, politička vlast - Marvan, namesnik Medine - počinje sa
        prikupljanjem,  potom  sa  uništavanjem  i  spaljivanjem  postojećih
        verzija  da  bi  od  njih  sačuvao  jednu jedinu  kako  bi  se  izbeglo
        suočavanje  sa  istorijom  i  nalaženje  tragova  čovečije,  odviše
        čovečije izrade. (Od sedam prvobitnih verzija, jedna će, uostalom,
        izbeći  ovu lomaču  i  ona  još  preovlađuje  u  nekim  zemljama
        Afrike.) Najava mnogih lomača knjiga spaljenih u ime jedne jedine
        Knjige. Svaka od tih triju knjiga polaže pravo da je jedina i tvrdi se
        da sadrži sve što treba znati i poznavati.
              Enciklopedijskim  postupkom  ona  okuplja  bitno  i  svojski
        odvraća od toga da se po drugim knjigama, paganskim, laičkim,
        traži ono što se već nalazi u njoj.
              Hrišćani daju ton sa Pavlom iz Tarsa koji poziva u Delima
        apostola  (XIX,  19)  da  se  spale  opasni  rukopisi. Tom  pozivu  se
        odazivaju  Konstantin  i  ostali  vrli  hrišćanski  carevi  koji  izgone  i
        zabranjuju  filozofe,  progone  sveštenike  politeiste  kojima  se
        zabranjuje društveni položaj, oni bivaju zatvarani, potom izvestan
        broj  ubijan.  Mržnja prema  nehrišćanskim  knjigama  rađa  opšte
        osiromašenje kulture. Uspostavljanje Indeksa zabranjenih knjiga u
        XVI veku,  na  šta  se  nadovezuje  Inkvizicija,  dovršava  poduhvat
        iskorenjivanja  svega  što  štrči  preko  linije  katoličke, apostolske,
        rimske crkve.
              Želja da se učini kraj nehrišćanskim knjigama, zabranjivanje
        slobodnog  mišljenja  (sve  što  vredi  od  značajnih  filozofa  od
        Montenja  do  Sartra  preko  Paskala,  Dekarta, Kanta,  Malbranša,
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82