Page 80 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre
P. 80

I  hrišćanstvo  smatra  da  Biblija  sadrži  ukupnost  znanja
        neophodnih  za  dobro  funkcionisanje  Crkve.  Vekovima, ona  je
        moćno uticala da se onemogući svako istraživanje koje prevazilazi
        svete  tekstove,  zabrinjava  ih  i  ispituje,  čak i  ne  protivrečeći  im.
        Verna  lekcijama  datim  Postanjem (znanje  nije  poželjno,  nauka
        udaljava od onog što je bitno - od Boga), katolička religija sputava
        kretanje zapadne civilizacije prouzrokujući neprocenjive štete.
              Od  početka  hrišćanstva,  početkom  II  veka,  paganstvo  je
        predmet  integralne  osude:  sve  što  ono  stvori,  odbacuje  se,
        pripisuje lažnim bogovima, politeizmu, magiji i zabludi. Euklidova
        matematika?      Arhimedova      fizika? Eratostenova     geografija?
        Ptolomejeva      kartografija?    Aristotelove    prirodne    nauke?
        Aristarhova  astronomija?  Hipokratova  medicina?  Herofilova
        anatomija? Nedovoljno hrišćanske!
              Veliki  pronalasci     ovih   grčkih    genija   -   Aristarhov
        heliocentrizam,  da  se  zadržimo  samo  na  tom  primeru  -  vrede,
        očigledno, nezavisno od bogova i tadašnjeg verskog sistema. Nije
        važno  postojanje  Zevsa  i  njegovih  ako  treba odrediti  zakone
        hidrostatike,  izračunati  dužinu  jednog meridijana,  izumeti
        geografske širine i dužine, meriti udaljenost koja nas razdvaja od
        Sunca,  zastupati  kružno kretanje  Zemlje  oko  Sunca,  usavršiti
        teoriju  epiciklusa, nacrtati  kartu  neba,  odrediti  trajanje  jedne
        sunčane  godine,  dovesti  u  vezu  plime  i  oseke  sa  mesečevom
        privlačnom  silom,  otkriti  nervni  sistem,  predložiti  hipoteze  o
        cirkulaciji krvi, sve su to istine ravnodušne stanovnicima Neba...
              Okretati leđa dostignućima ovih istraživanja, postupati kao
        da se ovi pronalasci nikada nisu dogodili, ponovo počinjati stvari
        od nule, to u najmanju ruku znači stagnirati, ući u opasno stanje
        tapkanja  u  mestu;  što  je još  gore,  dok  drugi  napreduju,  brzo
        ustuknuti i slepo se upućivati prema mraku od kojeg, suštinom i po
        definiciji,  svaka  civilizacija  pokušava  da  se  oslobodi  da
        bi postojala. Odbacivanje prosvećenosti karakteriše monoteističke
        religije:  one  vole  duhovne  pomrčine,  korisne  za održavanje
        njihovih priča.

                                          4
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85