Page 96 - Ilijada
P. 96

Homer: Ilijada



                              Najljuća to; - a trećom Amazonke muškare pobi.
                              A kad se vraćo, tad kralj mu prijevaru zasnova drugu:
                              Najjače pokupivši po Likiji širokoj ljude,
                              Postavi zasjedu on, al' više se ne vrate kući,
         190                  Jer ih poubija sve nezazorni Belerofonto.
                              A kad razabra kralj, da je vrloga roda božanskog,
                              Tamo ga ustavi i kćer za ženu dade mu svoju,
                              Kraljevske čitave časti polovinu dade mu onda;
                              Likijci krasno imanje i ugledno odrežu njemu;
         195                  Voćnjak, oranicu k tome, nek ima što obrađivat.
                              Čeda porodi žena nezazornom Belerofontu
                              Tri: Laodamiju kćer, Hipoloha i još Isandra.
                              Premudri jednoć Zeus s Laodamijom legne, i ona
                              Porodi oklopnika Sarpedona naličnog bogu.
         200                  Al' kad omrznu i on vjekovitim bozima svima,
                              Stane tutati sam po ravnici Alejskoj dušu
                              Grizući svoju, od staza bježeći ljudskih po strani,
                              Ares nenasitni bojnik Isandra mu ubije sina,
                              Kada je s naočitim Solimcima zašo u borbu,
         205                  A kćer zlatosjajna njemu Artemida ljutita ubi.
                              Mene Hipoloh rodi, od njega sam - dičim se - posto;
                              On me opremo u Troju, i meni je mnogo nalago,
                              Vazda nek najbolji budem i odličan između drugih,
                              Nek ne sramotim roda otaca, u Efiri koji
         210                  I u likijskoj zemlji u širokoj najbolji bjehu.
                              Biti od toga roda i krvi meni je dika."
                                 Reče, - te grlati bojnik Diomed veseo bude
                              I u mnogohranu zemlju zabode dugosjeno koplje,
                              Narodnom onda pastiru progovori medene r'ječi:
         215                  "Ta ti si prijatelj glavni i davnašnji po djedu meni!
                              Nekad bo divni Enej nezazornog Belerofonta
                              U kući čašćaše svojoj zadržav ga dvadeset dana;
                              Jedan je drugog darivo darovima gostinskim krasnim:
                              Enej je pojas crven i sjajan darovo gostu,
         220                  Zlatni pak dvoušni kondir na uzdarje Belerofonto
                              Dade, što prolazeć amo u dvoru ga ostavih mojem.
                              Tideja ne pamtim više, jer mene on je malena
                              Pustio doma, pod Tebom kad izginu ahejska momčad.
                              Tako sam tebi ja u Argosu prijatelj glavni,
         225                  A ti u Likiji meni, kad u zemlju onamo dođem.
                              Jedan drugome zato i u vrevi bjež'mo od koplja,
                              Mnoge bo Trojce mogu ubijati i pomoćnike,
                              Koje mi dade bog i koje nogama stignem;
                              A ti posmicat mnoge Ahejce i druge možeš.
         230                  Nego oružje daj izmijen'mo, da znadu i ovi,
                              Da nam je dika bit prijateljima po djedu glavnim."
                                 Tako rekavši s kola obojica skoče, i hvati
                              Za ruke jedan drugog te ondje uhvate vjeru.


                                                                                                       96
   91   92   93   94   95   96   97   98   99   100   101