Page 226 - Albert Pike - Moral i Dogma

Talmudu. Prema jevrejskim predanjima, on je bio ugledni građanin, rimski plemič, nečak rimskog
imperatora Titusa, tj. po drugom izvoru Hadrijanov. Kaže se da ga je Hadrian, oko 128. godine, imenovao
na dužnost koja je bila povezana sa obnovom Jerusalima kao Aelia Capitolina. Njegov prelazak je tema
jeden storije, da je on prvo konsultovao duhove trojice preminulih neprijatelja Izraela, da bi video koliko
će Izrael napredovati u narednom svetu, (Gittin 56b). Prvi je bio njegov ujak Titus, koji je bio
okrivljen za uništenje Drugog Hrama; drugi je bio vidovnjak Balaam, koga je unajmio Balak, kralj
Moaba, da prokune Izrael; i treći je bio Yeshu, ime koje se koristi za one koji su vodili Jevreje niza
stranu, ka idolatriji, konkretno idolatrista i raniji učenik rabina Joshua ben Perachiah u Hasmoneanskom

periodu kao i kralja Manasseh, Judaha. Prema predanju, Onkelos je autor njegovog Targuma, tj. Targum
Onkeloesa kao prikaz zvflmaiogtumačenjapshata (ili osnovnih značenja) Tore, kakva je dobijena od
rabina Eliezera. Ovo je pomoglo da se status oba Onkelosa i njegovog Targuma kanonizuje u
jevrejsko predanje. Izvor: Encyclopedia Judaica; Sec. Ed; Thomson-Gale; Vol. XV; str. 433-434.

23

Cerinthus (grčki: KrjpivGoc;) - (100. godine) je bio gnostik po nekima, a po drugima rani hriščanski
jeretik po stavovi-ma ranih Crkvenih Otaca. Među protivnicima učenja Sv. Jovana je i Cerinthus.
Suprotno proto-ortodoksnom Hriščanstvu, Cerinthusova škola je sledila jevrejske zakone, koristila je
Jevanđelja kao za Jevreje, poricala da je Vrhovni Bog stvorio materijalni svet i poricala božanstvo Isusa.
U definisanju kreatora sveta kao demijurga, prihvatio je Platonovu filosofiju i prethodio je Gnosticima.
On je pokušao da objedini kroz zbrku Hrišćanstva, Gnosticizma i Judaizma, a njegova glavna po-sebnost
je bila pokušaj da Isusa predstavi kao čoveka, a Hrista kao jednog ceona koji je ušao u Isusa. Priroda te
doktrine je dovoljno jasna i suprotna je poukama Sv. Jovana. Izvor: A Dictionary ofChristian Biography,
Literature, Sects and Doctrines; Vol. I; str. 447-449.

24

Purana (Sanskrit: *JTT T, znači drevni ili stari) ime za žanr ili grupu žanrova u literaturi Hinduizma.
IJ
Njene opšte teme su istorija, tradicija i religija. Ona je obično pisana u obliku priča o odnosima između
dva lica. Izvor: Oxford English Dictionary, El. Ed.

25

Ime Simon Magus, poznato i kao Simon Čarobnjak i Simon iz Gitta, je u Starom veku korišćeno u
Hrišćanstvu i po-drazumevalo je lice koje je identifikovano kao samarićanski proto-Gnostik. Takođe je
korišćeno od drevnih Hrišćana da označi lice koje je osnovalo svoju sopstvenu religijsku sektu. Kao
figura, koristi se da prikaže prvog jeretika. On je ponudio Apostolima novac da bi dobio čudotvorne

osobine. Simonizam je greh, zbog plaćanja položaja ili uticaja u crkvi. On je optužen za antinomianizam,
koji je teološka doktrina da se s verom i Božjom milošću Hrišćanin oslobađa svih zakona (čak i moralnih
standarda kulture). Izvor: Encyclopedia Britannica, 2006, elektronsko izdanje.

26

Duša sveta, lat. anima mundi, je u filosofiji izraz koji označava univerzalni duh ili dušu koja deluje kao

organizovani princip. Dok su mnogi rani grčki filosofi sagledavali svet kao jedan princip, Platon je bio
prvi koji je tvrdio da taj koncept sadrži iste odnose prema svetu kao i ljudska duša prema telu. Friedrich
Wilhelm Josef von Schelling ga je koristio kao objedinjeni princip, za uporedni organski i neorganski
život. Duša sveta je dominirajuča u filosofiji Azije. Hinduizam je religija čija teorijska osnova je duša
sveta, koja se naziva Brama. Izvor: The Columbia Encyclopedia, William Bridgewater and Elizabeth