Page 297 - Albert Pike - Moral i Dogma

Epiktetus, bio je grčki mudrac, filosof Stoik. Rođen je kao rob u Hierapolis, u Frigiji. Izvor: A
Dictionary ofGreek and Roman Biography and Mythology; William Smith; 1880; Vol. II; str. 31-33.

5

Proclus Eutychius, Grčki IIpOK^oc;, istoričar i gramatičar koji je živeo u II veku, rođen je u Sicca u
Africi. Bio je učitelj Marka Antonija. Njega pominje Trebellius Pollio kao najobrazovanijeg čoveka i
gramatičara svog vremena. U znak zahval-nosti, Antonije ga je imenovao za konzula. A Dictionary of
Greek and Roman Biography and Mythology\ William Smith; 1880; Vol. III; str. 533.

6

Gaius Avidius Cassius (130-175. n. e) bio je sin imperatora Hadrijana. Avidius je vodio pod
imperatorom Verusom ratove protiv Parčana (161-166). Dospeo je u Mesopotamiju, zbacio Seleucia, i
uništio kraljevsku palatu u prestonici Ctesiphon na reci Tigru. Postao je guverner Sirije u 166. godini;
pod Marcus Aureliusom (vladao 161-180); godine 172. ugušio je ustanak seljaka u Egiptu i postao
vrhovni komandant Rimskih Snaga na istoku. U proleće 175. godine, Avidius je proglasio sebe za
imperatora, kada je dobio pogrešno obaveštenje da je Marcus umro, dok je vodio rat na Dunavu.

Markus je krenuo odmah na Istok, ali nije morao da nastavi dalje; Avidiusa su ubili njegovi vojnici, jer se
saznalo da je vest bila lažna, a njegova glava je doneta Marcusu. Izvor: ibid.

7

Thyrsus, štap koji je nosio Dionizije, bog vina, i njegovi sledbenici (Bako, Maenads). U ranoj grčkoj
umetnosti Bako je prikazivan kako drži grane loze ili bršljena, ali nakon 530. p. n. e. štap kojem je dato

ime thyrsus je počeo ispravno da se primenjuje i prikazivan je kao levkasta motka, sa segmentima, nalik
na bambus, (narthex), ponekad s listovima bršljena ubačenim u šuplji deo. Za Bakoa se kaže da je nju
koristio kao oružje. Naučnici smatraju da je ona bila simbol plodnosti. Izvor: Encyclopedia Britannica,
El. Ed. 2006.

8

Grčka reč dogma (6ćypa, mn. 6oypaTa) u prenosnom smislu znači ono što izgleda, ili se čini, dobrim.
Nju su koristili grčki pisci za javnu vlast i za načela ili principe različitih filosofskih škola. Takođe, ova
reč se koristiti za bilo koje čvrsto ili slično verovanje, obično ukazujući da je verovanje uslov ili barem
znak pripadanja sekularnoj ili češće religijskoj grupi. Reč se može odnositi na neko verovanje koje
počiva na posebnim - često božanskim - osnovama; i da je svaki član sveti-ne, koji umanjuje ili menja
verovanje, jerefrTc; i da povreda tih vrednosti zaslužuje najveću kaznu. Osnovni smisao dogme je onaj
koji postoji u Hrišćanstvu. Druge religije imaju svoja drugačija pravila i načela, ali samo Hrišćanstvo
zaslužuje pažnju po tri osnove. Prvo, njegove dogme su daleko brojnije i složenije nego kod drugih vera:
Judaizam zahteva samo izgovaranje Shema, a Islam zahteva prihvatanje Kalima. Drugo, Hrišćanska
dogma je imala mnogo važnih tačaka sukoba sa Zapadnom sekularnom Filosofijom. Treće, Hrišćanski
Teolozi su dali reči dogma tehničko, precizno značenje. (Nema ničega što bi se s pravom moglo nazvati
dogmom u religijama Istoka. Osmostruki put Budizma nije teistički put spasenja i nije vera. U Hinduizmu

postoje brojni različiti pogledi na Boga i Apsolutnog i ni jedan od njih nije ortodoksan). Sva glavna
hrišćanska tela su se složila da je dogma u suštini formulacija verovanja na osnovama Svetih Rukopisa.
Bog je otkrio sebe u događajima o kojima svedoči Biblija i u Biblijskim prikazima. Uloga dogme je da
izrazi značenje ovih otkrovenja u pojmovnom smislu. Hrišćani se razlikuju u svojim gledištima po broju i
autoritetu dogmatskih definicija. Rimokatolički teolozi smatraju da su definicije, date od dvadeset