Page 19 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre

Remonu Kenou, datiranom 29. marta, svoju želju da sabere svoje
knjige objavljene kod Galimara u tri toma pod zajedničkim
naslovom: Ateološka suma. Godine 1954, Bataj predlaže drugi
plan, neki tekstovi najavljeni četiri godine ranije nisu napisani,
drugi su ostali u radu, unutarnji raspored dela neprekidno
se menja. Četvrti tom je najavljen: Čista sreća, pa peti: Nedovršen
sistem neznanja. Nijedan neće ugledati dana. Delo danas postoji,
ali kao skap parerga i paralipomena.
Nedovršavanje ovog važnog korpusa, obilje planova i
projekata, vidna okolišenja u prepisci oko arhitektonike dela,
Batajevo priznanje njegove silne želje da ne bude filozof, odricanje
od mladalačkog projekta koji je onda vodio njegovu lektiru,
mišljenje i pisanje - osnovati jednu religiju - sve to svedoči o
napuštenom radilištu, i to konačno. Ostaje ateologija, taj pojam
bez nasleđa, on je veličanstven.
Delez i Fuko shvataju pojmove kao instrumente iz kutije s
alatima, koji su na raspolaganju svakome ko teži filozofskom radu.
Ne držim do batajevskog značenja reči - tim pre što bi ta reč
zahtevala minucioznu arheologiju koja, po svoj prilici, može da da
samo nezadovoljavajuće rezultate - nego do onoga šta se njom
može danas napraviti: staza suprotna teologiji, put koji se vraća
izvorima govora o Bogu da bi mu se pobliže ispitali mehanizmi
kako bi se otkrilo naličje dekora jednog planetarnog teatra
zasićenog monoteizmom. Prilika je to za filozofsko demontiranje.
Povrh ove uvodne Ateološke rasprave o ateologiji, ova
disciplina podrazumeva mobilisanje mnogih područja: psihologije
i psihoanalize (razmatranje mehanizama pripovedne funkcije),
metafizike (praćenje u stopu genealogije transcendencije),
arheologije (razotkrivanje površine i podzemlja, geografija
navedenih religija), paleografije (utvrđivanje teksta arhiva), istorije,
naravno (upoznavanje episteme, njihovih slojeva i kretanja u
zonama nastajanja religija), komparativstike (utvrđivanje stalnosti
duhovnih shema koje deluju u raznim vremenima i na
udaljenim mestima), mitologije (ispitivanje pojedinosti poetske
racionalnosti), hermeneutike, lingvistike, jezika (razmišljanje o
lokalnom idiomu), estetike (praćenje ikoničnog rasprostiranja
verovanja). Zatim, filozofije, svakako, jer ona izgleda najpozvanija