Page 204 - Albert Pike - Moral i Dogma
P. 204

Aziji i Africi, trasiralo opšti pravac. Nakon mešanja različitih naroda, što je rezultiralo na tri četvrtine
  globusa s ratovima Aleksandra, doktrina Grka, Egipta, Persije i Indije, bile su svuda isprepletane. Sve
  prepreke koje su nekada razdvajale narode, srušene su; i dok su Narodi sa Zapada rado povezali svoju
  veru sa onima na Istoku, oni sa Orijenta su žurili da nauče tradiciju Rima i le-gende Atine. Dok su filosofi
  Grčke  koji  su  svi  bili,  manje  ili  više,  Platonisti  (osim  učenika  Epikura),  su  preuzimali  verovanja  i
  doktrine sa Istoka, Jevreji i Egipćani su, pre svih ostalih naroda, pristupili eklektizmu  koji je obuzeo
                                                                                                        1
  njihove učitelje, Grčku i Rim.


  Pod istim uticajem tolerancije, čak i onih koji su prihvatili Hrišćanstvo, isprepletano je staro i novo,
  Hrišćanstvo  i  Filosofija,  Apostolska  učenja  i  predanja  Mitologije.  Čovek  od  intelekta,  posveće-nik
  jednom sistemu, retko ga zamenjuje za drugi i pored sve njegove čistote. Ljudi prihvataju vere onakve
  kakve su im ponuđene. Shodno tome, razlike između ezoterije i egzoterične doktrine ,  ne-zapamćene  u
                                                                                                      2
  drugim verama, lako su dobijale uporište među mnogim Hrišćanima. Većina je sma-trala, čak i tokom
  propovedanja  Pavla,  da  su  pisanja  Apostola  bila  nekompletna  i  da  su  sadržavala  samo  klicu  naredne
  doktrine  koju  valja  primiti  iz  ruku  filosofa,  da  je  nedostajalo  ne  samo  sistemsko  uređenje,  već  i  svi
  sadržaji koji su bili sakriveni u njima. Pisanja Apostola, kažu oni, u njihovom obraćanju čovečanstvu,
  iskazivala su samo delove vulgarne vere, ali su prenosila misterije znan-ja jedino uzvišenijim umovima,
  Izabranicima.  Misterije  su  predavane  iz  generacije  u  generaciju  u  ezoteričnoj  tradiciji,  i  ovoj  nauci
  misterija dali su ime rvtboic; [Gnosis].


  Gnostici  su izvukli svoje vodeće doktrine i ideje od Platona i Fila, Zend-Aveste  i Kabale i Svetih knjiga
            3
                                                                                              4
  Indije i Egipta; i time su uveli u grudi Hrišćanstva kosmološke i teozofske teorije koje su predstavljale
  veći deo drevnih religija na Orijentu, objedinjenih sa egipatskim, grčkim i jevrejskim doktrinama, koje su
  Neoplatonisti, isto tako, prilagodili za Zapadni Svet (Ocident). (To je četvrtina neba ili regiona neba u
  kojem sunce i druga nebeska tela zalaze, ili ona četvrtina ili odgovarajuči region na zemlji; izraz se sve
  ređe upotrebljava).


  Emanacija svih duhovnih bića iz Božanstva, progresivna degeneracija tih bića iz emanacije u emanaciju,
  spasenje  i  povratak  svega  u  čistotu  Kreatora;  i,  nakon  ponovnog  uspostavljanja  prvobitne  harmonije
  svega, srećno i u potpunosti božansko stanje svega u grudima Boga - to su bila funda-mentalna učenja
  Gnostika.  Genije  sa  Orijenta,  svojim  razmišljanjem,  prosvetljenjem  i  intuicijom,  propisao  je  svoje
  doktrine.  Njihov  jezik  je  odgovarao  njihovom  poreklu.  Pune  imaginarnog,  ona  su  imala  svu
  veličanstvenost (ne i konzistentnost) i svu pokretljivost figurativnog stila.


  Vidi (kaže se) svetlost koja proizilazi iz beskrajnog centra Svetlosti i svuda širi svoje blagotvor-ne zrake;
  kako duhovi Svetlosti emaniraju iz Božanske Svetlosti. Vidi, svi potoci koji napajaju, ulep-šavaju, đubre
  i pročišćavaju Zemlju, izlaze iz jednog okeana; isto tako iz grudi Božanstva proizilazi mnogo potoka koji
  čine i popunjavaju Univerzum inteligencija. Vidi brojeve, svi izlaze iz jednog osnovnog broja, svi liče na
  njega i svi su sastavljeni iz njegove suštine, a ipak su beskrajno različiti; i izgovoreni, rastavljeni na puno

  slogova i elementa, svi se nalaze u Osnovnoj Reči, a ipak su beskrajno različiti. Tako i svet inteligencije
  proizilazi iz Osnovne Inteligencije i one sve liče na nju, a ipak, daju beskonačnu različitost postojanja.

  Gnosticizam je oživeo i iskombinovao stare doktrine Orijenta i Ocidenta; i našao je u mnogim pasusima

  Jevanđelja i u Pastoralnim Poslanicama ovlašćenja da tako bude. Sam Hrist je govorio u poređenjima i
  alegorijama,  Jovan  je  pozajmio  enigmatski  jezik  od  Platona,  a  Pavle  se  često  upuštao  u  nerazumljive
  hvalospeve koji su bili jasni samo Iniciranima.


  Prihvaćeno je da kolevku Gnosticizma, najverovatnije, treba tražiti u Siriji, pa čak i u Palestini. Većina
   199   200   201   202   203   204   205   206   207   208   209