Page 387 - Albert Pike - Moral i Dogma
P. 387

Sa izuzetkom Zvezda k (Kappa), e (Iota) i 6 (Theta), Bootes nije započinjao ponovno pojavljiva-nje u
  Istočnoj četvrtini Neba, nego tek nakon prolaza od četiri meseca. Tada su se Zvezde Taurusa spuštale
  prema Zapadu, a Devica je izlazila helikalno. Na toj širini su, takođe, zalazile Zvezde Velikog Medveda
  (nazvane Svod Ozirisa); i Benetnasch, poslednja od njih, vraćala se na Istočni ho-rizont sa ovima, na
  glavi  Lava,  nešto  pre  Letnje  Dugodnevice.  Za  oko  mesec  dana,  sledile  su  Zvezde  Poljoprivrednika;
  glavne u njemu Ras, Mirach i Arcturus, bile su veoma blizu u svom istovremenom helikalnom izlasku.


  Tako  su  Zvezde  Bootesa  izlazile  na  Istoku  odmah  nakon  Vindemiatrixa   i  kao  da  su  bile  pod  blagim
                                                                                      19
  uticajem  njegovih  zraka;  on  je  imao  svoj  godišnji  tok  napretka,  bio  je  okrenut  prema  Orijentu  jednu
  četvrtinu godine i dostizao svoju meridijansku visinu zajedno s Devicom. I, kako su se Zvezde Vodene
  Urne uzdizale i Vodolija počinjala da izliva svoje godišnje poplave, on se spuštao Zapadnije, a prethodio
  mu  je  Svod  Ozirisa.  Na  Istoku,  on  je  bio  znak  te  sreće  u  kojoj  se  Priroda,  Velika  Boginja  pasivne

  proizvodnje,  radovala.  Sada,  na  Zapadu,  dok  se  spuštao  prema  Severozapadnom  horizontu,  njegova
  generativna snaga je postepeno opadala. Solarna godina je starila, i dok su se njegove Zvezde spuštale
  ispod Zapadnog Talasa, Oziris je umirao i ceo svet je bio u žalosti.


  Drevni Astronomi su videli sve Simbole Masonerije u Zvezdama. Sirijus još sija u našim Ložama, kao
  Plamena Zvezda (VEtoile Flamboyante). Sunce je i dalje simbolizovano tačkom u okvi-ru Kruga i ono,
  zajedno s Mesecom i Merkurom ili Anubisom, predstavlja tri Velika Svetla Lože. Ne samo s njima, već
  tim likovima i brojevima, iskazanim od Zvezda, pripisane su neobične i božanske moći. Obožavanje koje
  postoji prema brojevima ima svoj izvor u njima. Tri Kralja u Orionu su u pravoj liniji i podjednako su
  udaljeni jedan od drugog, dve krajnje Zvezde su odvojene sa po 3  i svaka od ove tri je udaljena od one
                                                                              0
  najbliže njoj i° 30’. I, kako je broj tri neobičan učenicima, tako je prava linija prvi princip Geometrije,
  jer ima dužinu, a nema širinu; i kako je ona samo nastavak tač-ke i simbol Jedinstva, a time i Dobrog,
  onda razlomljena ili podeljena linija predstavljaju Dvojstvo ili Zlo. Blizu ovih Zvezda su Hyades, pet po
  broju, dodeljene Pomoćnicima; i blizu njih Pleiades, s majstorskim brojem sedam; i tako se ova tri sveta
  broja, posvećena u Masoneriji, kao što su bili u Pitagorinoj filosofiji, uvek pojavljuju zajedno na Nebu,
  kada  Bik,  simbol  plodnosti  i  stvaranja,  sija  među  Zvezdama,  a  Aldebaran  predvodi  Rojeve  Neba
  (Tsbauth).


  Algenib   u  Perseju  i  Almaach   i  Algol   u  Andromedi,  sačinjavaju  pravougli  trougao,  ilustru-jući  47.
                                      21
           20
                                                 22
  Problem i prikazuju kvadrat Velikog Majstora na nebu. Denebola u Lavu, Arcturus u Bootesu i Spica u
  Devici, sačinjavaju jedan jednakostranični trougao koji je univerzalni simbol Savršenstva i Božanstva, s
  Njegovim  Trojstvom  Beskonačnih  Atributa,  Mudrosti,  Moći  i  Harmonije;  i  taj  drugi,  generativnue,
  održavajuće i uništavajuće Moći. Tri Kralja čine, s Rigelom u Orionu, dva trougla u jednom; i Kapela i
  Mankalina u Aurigi, sa Bellatrix i Betelgueux u Orionu, sačinjavaju dva rav-nokraka trougla sa (3 Tauri,

  koji je podjednako udaljen od svakog para; dok prva četiri sačinjavaju paralelogram - produženi kvadrat
  koji se tako često pominje u našim Stepenima.


  Julius  Firmikus,  u  svom  opisu  Misterija,  kaže:  Ali,  u  tim  sahranama  i  oplakivanjima  koje  se  sla-ve
  godišnje  u  čast  Ozirisa,  njihovi  branitelji  zamišljaju  fizički  uzrok.  Oni  nazivaju  semenke  plodova,
  Ozirisom; Zemlju, Izidom; prirodnu vrelinu, Tifonom; i, zato što su semenke zrele zbog prirodne to-plote i
  sakupljane radi života čoveka i pošto se odvajaju od svog braka sa zemljom i što se sade ponovo kada se
  Zima  približava,  to  bi  trebalo  da  bude  smrt  Ozirisa:  ali,  kada  plodovi,  iz  blago  podstaknute  zemlje,
  počinju da sejavljaju novim stvaranjem, to je pronalaženje Ozirisa.


  Nema sumnje da su truljenje vegetacije i opadanje lišća, simboli umiranja i potvrda delovanja one Moći
   382   383   384   385   386   387   388   389   390   391   392