Page 110 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre

Isusovo ime kristališe rasute različite snage traćene u to
doba protiv carske mašinerije. Ono pruža simbolično plemensko
ime svim Jevrejima koji odbijaju okupatorsku rimsku vojsku i
raspolažu kao jedinim oružjem svojom dobrom verom,
podržavanom uverenjem da njihov Bog može da izvede čuda i da
ih oslobodi od kolonijalnog jarma. Ali, da Bog stvarno postoji i da
voli svoj narod, on bi ga oslobodio podnošenja nepravednog
zakona i sprečio bi nepravdu. Zašto bi je trpeo pre nego
što omogući da se ona ukine?
Nepostojeći, ili sveden na hipotezu, taj Isus može zbilja biti
sin drvodelje i neke device, rođen u Nazaretu, koji je kao dete
propovedao doktorima Zakona dajući im lekcije, a kao odrastao
ribarima, zanatlijama, skromnom narodu koji radi na obali jezera
Tiberijah, može biti da je imao nevolja sa jevrejskim zajednicama
više nego sa vlašću Rima, sviknutoj na te sporadične beznačajne
pobune, on sintetizuje, koncentriše, sublimira, kristalizuje ono što
muči epohu i istoriju tog I veka njegove ere... Isus daje ime
jevrejskom odbijanju rimske prevlasti.
Utoliko pre što etimologija objašnjava: Isus znači „Bog
spasava, spasao je, spasiće”. Ne može se jasnije
izraziti simbolična obaveza, samo lično ime označava sudbinu. To
ime priziva poznatu budućnost i podrazumeva onu sudbinu koja je
već zabeležena u nekom kutu neba. Prema tome, priči je dovoljno
da omogući njihovo otkrivanje iz dana u dan. Ona postaje
eshatologija. Kako pretpostaviti da takvo kršteno ime ne
obavezuje na ostvarivanje ovih najava i mogućnosti? Ili: kako bolje
iskazati da stvaranje Isusa - čije ime služi kao izgovor i prilika za
ovu ontološku katalizu - podrazumeva u svim pojedinostima
izmišljenu stvar?

3

Kataliza čudesnog. Isus usredsređuje pod svojim imenom
mesijansku težnju epohe. Na isti način on sintetizuje antičke topoï
korišćene da bi se govorilo o nekom čudesnom. Jer, roditi se od
majke device koja je obaveštena o svojoj sreći preko nekog
nebesnog ili anđeoskog bića, činiti čuda, raspolagati harizmom