Page 164 - Tom Filips - Ljudski rod

Drugo ime za ovu pojavu mogli bi biti „američka
posleratna spoljna politika“. Tokom dugotrajnog perioda
donošenja rđavih odluka širom sveta poznatog kao Hladni
rat, Sjedinjene Države uzimale su za saveznike manje-više
svakoga ko ispunjava precizni uslov da nije komunista.
Mnogi takvi saveznici bili su najobičniji skotovi (vidi: razni
latinoamerički diktatori i niz groznih vladara u Vijetnamu).
No, povrh tog temeljnog problema postojao je još jedan: ti
saveznici, kako se često ispostavljalo, uopšte nikad nisu ni
bili veliki obožavaoci Sjedinjenih Država.
Prisetite se da su se samo u poslednje dve-tri decenije
Sjedinjene Države uplele u oružani sukob s Al Kaidom koja
je nastala od avganistanskih mudžahedina, grupe koju su
SAD ranije podržavale jer se borila protiv Sovjetskog
Saveza. (Toplo vam preporučujem da pogledate film o
Džejmsu Bondu Dah smrti iz 1987 ako volite da vičete u
ekran: „ Au, koliko su samo tada promašili!“ Bond se
udružuje s mudžahedinima pod vođstvom privlačnog
heroja koji bi se najbolje mogao opisati kao „šarmantni Bin
Laden s otmenim engleskim naglaskom“. No, muzička
tema je dobra.)
U to vreme Sjedinjene Države učestvovale su i u
oružanom sukobu protiv Iraka, zemlje koju su ranije
podržavale jer se borila protiv Irana, zemlje koja se
suprotstavljala Amerikancima jer su oni ranije podržavali
iransku diktaturu koja se protivila Sovjetskom Savezu.
Tu su i oružane akcije protiv Islamske države koja je
izrasla iz Al Kaide u posleratnom Iraku i sada u Siriji
učestvuje u ratu najmanje tri strane u kom se SAD bore
protiv režima koji su ranije podržavale, a onda su pokušale
da podrže protivnike tog režima, ali se ispostavilo da su
neki neprijatelji neprijatelja režima istovremeno prijatelji
Islamske države koja je neprijatelj i Sjedinjenih Država i
neprijatelja Sjedinjenih Država iako su neki drugi prijatelji
suštinski neprijatelji i jednih i drugih – a i Rusija se tamo