Page 399 - Albert Pike - Moral i Dogma

Vodiča Duša. I naša Drevna engleska Brača su je smatrala simbolom Sunca. U starim Poukama oni kažu:
Plamena Zvezda ili Sjaj, u centru, odnosi se na veliko Svetleće telo, Sunce, koje osvetljava Zemlju, koje
svojim blagim uticajem odašilje blagoslove čovečanstvu. U ovim poukama se, takođe, kaže da je ona je
simbol Prudentnosti. Reč Prudencija, u originalu, znači Foresight -Predviđanje, Promišljenost. I, u skladu
s tim, Plamena Zvezda je smatrana simbolom Sveznanja ili Svevidečeg Oka koje je Drevnima bilo Sunce.

Čak je i Bodež Izabranika od Devetorice, onaj koji je korišćen u Mitrinim Misterijama i koji je, sa
svojim crnim sečivom i crnim balčakom, bio simbol dva principa Svetlosti i Mraka.

Kao Cerere ili Cera (što saznajemo od Eratosthenesa) i Izida je bila, kao Sazvežđe Device, pred-
stavljeno kao žena koja drži klas žita. Različiti simboli (koje je prate u opisima Apuleiusa) jesu zmije sa
obe strane, zlatna vaza s dvostrukim zmijama oko drške i životinje koje nastupaju u procesiji - medved,
majmun i Pegaz; oni su predstavljali Sazvežđa koja, izlazeći sa Devicom (kada na dan

Proletne Ravnodnevice ona stoji na Orijentalnoj kapiji Neba, sva sjajna od zraka punog Meseca),
izgledaju kao da putuju s njom u jednom nizu.

Pehar, posvećen Izidinim Misterijama i Eleuzisu, bio je Sazvežđe Krater ili Pehar. Sveti sud u
ceremonijama Izide ima svoju kopiju na Nebu. Odeća sa Olimpa koja je prikazana Iniciranima, veli-
čanstveni ogrtač, prekriven figurama zmija i životinja, ispod kojeg je bilo dvanaest drugih
odevnih delova, koji su nošeni u svetilištu, aludiraju na zvezdano Nebo i dvanaest znakova; dok je
sedam uvodnih potapanja u more aludiralo na sedam sfera, kroz koje duša prolazi da bi stigla ovde dole,
i zauzela svoj dom u telu.

Tokom poslednja tri veka koji su prethodili Hrišćanskoj eri, Nebeska Devica je zauzimala ho-roskop ili
Orijentalnu tačku, i onu kapiju Neba, kroz koju se Sunce i Mesec uzdižu iznad horizonta u dve
ravnodnevice. Ona ga je ponovo zauzimala u ponoć, u Zimskoj dugodnevici, u trenutku kada započinje

godina. Tako je ona suštinski bila povezana s nastupanjem vremena i godišnjih doba, sa Suncem,
Mesecom i sa danom i noći, u glavnim periodima godine. U ravnodnevicama su slavljene i veće i manje
Cerine Misterije. Kada su duše, pri spuštanju, prošle Vagu, u trenutku kada je Sunce zauzimalo tu tačku,
Devica je izlazila ispred njega; stajala je na kapiji dana i otvarala ih njemu. Njene sjajne Zvezde, Spica
Virginis i Arcturus, u Bootesu, severozapadno od nje, najavljivale su njegov dolazak. Kada se Sunce
vraćalo u Proletnjoj ravnodnevici, u trenutku kada su duše bile stvorene, ponovo je Nebeska Devica bila
ta koja je predvodila nastupanje znakova noći; i u njenim zvezdama se, u tom mesecu, pojavio lepi pun
Mesec. Ona je, naizmenično, uvodila noć i dan koji su počeli da se skraćuju po dužini trajanja; i
predvodila je duše, pre nego što su stizale do kapije Pakla. U prolasku kroz ove znake, duše su prolazile
pored Stiksa u 8. stepenu Vage. Ona je bila čuvena Sibila koja je inicirala Eneasa (Enej) i otvorila mu
45
put u niže regione.

Ovaj neobičan slučaj Konstelacije Device, uslovio je da ona uđe u sve svete priče u vezi sa pri-rodom,
pod različitim imenima i u najrazličitijim oblicima. Ona često uzima ime Izida ili Mesec koji je, kada je
pun u Proletnjoj Ravnodnevici, sjedinjen s njom ili je ispod njenih stopala. Imajući za svoj domicil i
egzaltaciju u znaku Device, Merkur (ili Anubius) je bio, u svim svetim pričama i Svetilištima,
nerazdvojni partner Izide, bez čijeg saveta ona ništa nije radila.

Taj odnos između simbola i misterioznih recitala inicijacija i Nebeskih tela i poretka sveta, bio je još
jasniji u Misterijama Mitre koji je obožavan kao Sunce u Maloj Aziji, Kapodokiji, Armeniji i Persiji i
čije su Misterije otišle u Rim u isto vreme kada i Sulla (Rimski diktator, vojskovođa i državnik). Ovo je u