Page 400 - Albert Pike - Moral i Dogma

potpunosti potvrđeno u opisu Mitrine pećine, u kojoj su postojala dva kretanja Neba, fik-snih Zvezda i
Planeta, Sazvežđa, osam mističnih kapija sfera i simbola elemenata. Na slavljeničkom spomeniku te
religije, nađenim u Rimu, bila je Zmija ili Hidra pod Lavom, kao i na Nebu, nebe-ski Pas, Bik, Škorpija,
Sedam Planeta, predstavljeni sa sedam oltara, Sunce, Mesec i simboli koji se

odnose na Svetlost, Mrak i na njihovo smenjivanje tokom godine, gde je svaki imao svoju pobedu od šest
meseci.

Misterije Atisa su slavljene kada je Sunce ušlo u Arijes, a među simbolima je bio i ovan u pod-nožju
oborenog drveta.

Ako nije u celosti, jeste u velikom delu istina da je Mnogobožački Panteon, sa svojim mno-gobrojnim
različitim imenima i personifikacijama, bio samo jedno mnoštvo, u kojem su poreklo njegovih nesvesnih
alegorija, fizički fenomeni i glavna Nebeska Tela, bili njegovi osnovni tipovi. Slavne slike Božanstva
koje su sačinjavale fehovino Mnoštvo, bile su Božanske Dinastije ili prave teokratije koje su vladale
ranim svetom; i ljudi iz zlatnog doba, čiji su pogledi čeznuli za opštenjem s nebom i koji su gledali
vladare nebeskih zraka kako donose Zimu i Leto smrtnicima, mogli su reči, s poetskom istinom, da žive u
direktnoj komunikaciji s Nebom i da se kao Hebrejski Patrijarsi, viđaju s Bogom licem u lice. Tada su
Bogovi uveli vlastito obožavanje čovečanstvu; tada je Oannes, Oe (Sumerski bog vode, stvoritelj čoveka,
umetnosti, zanata, nauka i izvor mudrosti) ili Vodolija, izlazio iz Crvenog Mora da preda nauku

Vaviloncima; svetli Bik je bio opunomočenik za Indiju i Krit; Svetlost Neba, personifikovana u Vagi i
Ceri, zakitila je Beotske brežuljke vinogradima i dala snopove žita Eleuzisu. Deca čovekova su bila
spajana ili ženjena, u nekom smislu, za one sinove Boga koji su pevali na svetkovinama stvaranj. Nebo je
zasuto bezbrojnim Zvezdama koje su se uzbuđenoj mašti usamljenih haldejskih znatiželjnika činile kao
živa inteligencija, pa se ono moglo uporediti sa gi-gantskim lestvicama kojima se, pri izlasku i zalasku
zvezda, Anđeosko osvetljavanje činilo kao da se one uzdižu ili spuštaju između zemlje i Neba. Prvobitno
otkrovenje je nestalo iz čovekovog sečanja. Ljudi su obožavali Stvorenja umesto Stvoritelja i, smatrajući
da su sve zemaljske stvari povezane s večnim nitima harmonije i osećanja sa nebeskim telima, oni su
objedinili nov pristup astronomiji, astrologiji i religiji. Ovakvim dugim lutanjem u greškama, na kraju su
prestali da gledaju na Zvezde i na spoljnu prirodu kao na Bogove i usmerili su svoju pažnju na
mikrokozmu ili svoj uski svet. Ponovo su se upoznali s Pravim Vladarem i Voditeljem Univerzuma i
iskoristili stare priče i prazno-verja kao simbole i alegorije koje su prenosili, i pod kojima su sakrivali
velike istine koje su izbledele iz sećanja većine ljudi.

U hebrejskim rukopisima, izraz Nebeski Domaćini uključuje, osim savetnika i emisara Jehova, i nebeska
sjajna tela i zvezde koje su na Istoku smatrane za žive inteligencije i koje upravljaju
ljudskim blagostanjem i patnjama. One su poistovećene sa još većim uvažavanjem otelotvorenih glasnika
ili anđela, koji izvršavaju Božanske dekrete i čija je prevlast na Nebu u misterioznom odnosu i vezi
s moćima i dominacijom nad zemljom. U Jovu su Jutarnje Zvezde i Sinovi Boga poistovećeni i pre-
poznati; oni se pridružuju istom horu za veličanje Svemoćnog; obostrano su spremni za radost, šetaju u
sjaju i odgovorni su za nečistoću i nesavršenstvo u vidokrugu Boga. Ime Elohim (jedno od brojnih imena
Boga u Hebrejstvu), prvobitno nije uključivalo samo inostrane oblike praznoverja, već i sve one rojeve

sa Neba koji su, kroz pesništvo, otkriveni pastirima iz pustinje, u jednom trenu, kao ratnicima u taborima,
i u drugom, u trci u vatrenim kočijama ili krilatim glasnicima koji se uzdižu i spuštaju svodom neba, da bi
preneli čovečanstvu volju Boga.