Page 129 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre
P. 129

stvarima.  Zapravo,  tim  potezom on  ujedinjuje  pravoslavce  i
        jeretike,  zatim  uspostavlja  jedinstvo  Crkve,  računajući  na
        budućnost, naročito na vladavinu posle njega. Čak, post mortem,
        on radi na jedinstvu Carstva!
              Kao  svi  tirani,  nesposobni  da  pripreme  svoje  nasleđe,
        njegova  smrt  ostavlja  upražnjenu  vlast  i  destabilizuje
        velikodostojnike Crkve i Države. Tako da, za vreme duže od tri
        meseca - od 22. maja do 9. septembra, u jeku leta - civilni, vojni i
        verski  službenici  podnose  svakodnevno izveštaj  o  svojim
        odlukama njegovom izloženom lešu. Nastavak neuroze, početak
        kulta i hrišćanske fascinacije mrtvima, leševima i svetim moštima.


                                          3

              Progonjeni postaju progonitelji. Hrišćanstvo je upoznalo
        proganjanje, svakako. Ne uvek onoliko koliko to Vulgata tvrdi. Broj
        onih  koji  su  platili  glavom  lavovima  u  areni  je znatno  revidiran,
        istoričari  su  taj  broj  smanjili  u  želji  da napuste  polje  katoličke
        apologetike i svoj posao savesno obave. Desetine hiljada mrtvih,
        piše  Euzebije  iz  Cezareje,  zvanični  Konstantinov  mislilac.
        Sadašnje brojke kreću se oko tri hiljade  - poređenja radi, deset
        hiljada gladijatora bori se za vreme Trajanovih igara samo da bi
        proslavili završetak rata protiv Dačana 107. godine naše ere...
              Ono što danas definiše totalitarne režime odgovara tačku po
        tačku  hrišćanskoj  državi  kakvu  grade  Konstantinovi  naslednici:
        primena  prinude,  proganjanja,  mučenja,  dela  vandalizma,
        razaranje  biblioteka  i  simboličnih mesta,  nekažnjavanje  ubica,
        sveprisutnost  propagande, apsolutna  vlast  vođe,  preuređenje
        celokupnog  društva na  principima  ideologije  vlade,  istrebljenje
        protivnika, monopol     legalnog     nasilja   i   nad    sredstvima
        komunikacije,  ukidanje  granica  između  privatnog  života  i
        javnog prostora,      opšta     politizacija   društva,     razaranje
        pluralizma, birokratski  i  organizovani  ekspanzionizam,  sve  su
        to obeležja  koja  oduvek  kvalifikuju  totalitarizam  i  totalitarizam
        hrišćanskog carstva.
              Imperator Teodosije proglašava 380. godine katolicizam za
        državnu  veru.  Dvanaest  godina  kasnije,  izričito  zabranjuje
   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134