Page 126 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre

Nekoliko dana kasnije, on pobeđuje. Naravno... Maksencije
gine, utopivši se na mostu Milvijus. Uz pomoć Nazarenove
sablasti, Konstantin postaje gospodar Italije. On ulazi u Rim,
raspušta pretorijansku gardu i poklanja papi Miltijadu palatu
Laterano. Hrišćansko carstvo nije od ovoga sveta, svakako, ali iz
kojih razloga ga prenebregavati kad, povrh svega, ono dopušta
raskoš, zlato, purpur, srebro, vlast, moć, sve vrline, naravno,
izvedene iz poruka drvodeljinog sina...
A taj znak? Hristov znak ili neka kolektivna halucinacija?
Hristova poruka, utvrđena u nebesnoj večnosti, ali koja zadržava
pogled na svet u najsitnijim pojedinostima ili jedan dokaz više da
je to doba zebnje, taj podeljen svet pogodan za zajedničke
neuroze i histerije s ovlašćenjem bogova? Dokaz regeneracije ili
svedočanstvo o dekadenciji? Prvi korak hrišćanstva ili jedan od
poslednjih paganstva? Beda ljudi bez boga - i sa Bogom još veća...
Ovaj znak se danas čita na racionalan način, čak
ultraracionalistički: nema astrologije, ali postoji astronomija.
Savremeni naučnici iznose hipotezu o histeričnom tumačenju,
znači religijskom, jedne činjenice koja se može svesti na
najjednostavniju uzročnost. Desetog oktobra 312, odnosno,
osamnaest dana pre čuvene pobede nad Maksencijem dvadeset i
osmog, Mars, Jupiter i Venera su u takvoj konfiguraciji na rimskom
nebu da taj položaj omogućuje čitanje slavnog predskazanja.
Ludilo je dovoljno da se rad nastavi...
Ako Konstantin ne briljira nekom velikom knjiškom kulturom,
on važi za odličnog stratega, veštog političara. Da li je zaista
verovao u moć Hristovog znaka? Ili ga je vešto koristio i udesio za
predstavljanje u oportunističke svrhe? Paganin sa nešto malo
magije, ubeđen u astrologiju, kao i svi u tom periodu antike, car
može isto tako da je shvatio svu dobit s kojom može računati u
svojim redovima sa poslušnim hrišćanskim stadom,
potčinjenim vlasti, vernim, koje se ne opire poretku i autoritetu...
Njegov otac, Konstancije Hlor, u Galiji, primenjivao je politiku
tolerancije sa pristalicama Hrista i vrlo dobro se snalazio u tome:
a on, da li je tu nastavljao sa onom veštom politikantskom
politikom po savetu aktivnih hrišćanskih intriganata? Kao vizonar,
da li je nazirao interes u tome da koristi ovu zanimljivu snagu