Page 182 - Ateološka rasprava - Mišel Onfre

dekulpabilizacija savesti, laicizacija sudske zakletve, obrazovanja,
zdravstva i vojske, borba protiv teokratije a za demokratiju, i
naročito u njenom republikanskom obliku, razdvajanje crkve i
države, kao najslavnija pobeda.
Ipak, laički katehizisi, građanski obredi - krštavanja, pričešća
(!) - svetkovanja mladosti, borba protiv zvonjenja zvona po selima,
težnja ka novom kalendaru, borba protiv obožavanja ikona, borba
protiv nošenja mantije malo odviše mirišu na postupke
hrišćanskog otpadnika. Dehristijanizacija ne prolazi kroz trice i
prazno brbljanje nego kroz rad na episteme jedne epohe, kroz
izvesno vaspitavanje svesti u pravcu razuma. Jer,
revolucionarna epizoda dehristijanizacije proizvodi isto tako brzo
kult Vrhovnog bića i ostale praznike, isto toliko klerikalno glupe i
nedotupavne. Razmišljajmo u dijalektičkim pojmovima:
preterivanja se objašnjavaju i pravdaju surovošću borbe tog
vremena, žilavošću protivnika koji raspolažu punom vlašću nad
telima, dušama, savestima i kontrolom celokupnog ustrojstva
civilnog, političkog i vojnog društva od strane hrišćana. Kad
slobodni mislioci žigošu svoje neprijatelje tretirajući ih kao vaške i
gamad - jer su paraziti, kao paukove i zmije - jer su lukavi,
kao svinje i jarce - jer su prljavi, sramni, pohotljivi, kao sove i slepe
miševe - jer su mrak i mračnjaštvo, kao orlušinu - zbog sklonosti
ka mrcini! - i kao gavrane - zbog podlosti, klerikalci na to
odgovaraju: majmun - Darvin! - svinja - epikurejska svinja koja ne
može crći - pseto - lajavac što se javno sparuje, drag Diogenu...
Folklor dobija u sočnosti, a rasprava gubi od kvaliteta.

11

Suština i oblik etike. Još nezgodnije: borbeni laicitet se
oslanja na judeo-hrišćansku etiku, veoma često se zadovoljavajući
time da joj promeni etiketu. Imanuei Kant, pišući Religiju u
granicama čistog uma pruža veoma često brevijar za laičko
mišljenje: jevanđeljske vrline, načela deset zapovesti, zavetni
pozivi koriste novu prezentaciju. Čuvanje suštine, menjanje oblika.
Laicizacija judeo-hrišćanskog morala odgovara veoma često
imanentnom ponovnom pisanju transcendentnog diskursa. Ono