Page 17 - Predrag Matvejević - Mediteranski Brevijar

sad žaj azgo o a i spo o a dilje Medite a a.

Vrijeme se povezuje, na obali kao i na plovidbi, sa samim morem. Njegova
se stanja ne mogu ni nabrojiti, a kamoli opisati: dani jedni nalik na druge, uz
jed o te isto o e, i o i d ugi kad je o e d ukčije, azdo lja suše i spa i e,
jet o a i kiša, ok i e što dolazi od o a i tko z a od čega, aša aspolože ja

po jugu i po u i, časo i o a losti i utihlosti oso ito ljeti, poslije pod e a, po
o a i , ži ost ljet ih eče i a i i i a oli a opisi ači se o ič o za esu tak i
nabrajanji-ma). Mrakovi se na moru razlikuju od vremena do vremena: prvi mrak
koji se spušta ili pada že ili polaga ije, kli ak koji je ad o e kliji
ego ad kop o , lede i, gusti, laž i o aj s jugo ili o lači o , o aj u koje
se o ska du i a spaja s du i o oći u eća ajući jed a d ugu, ta a ta u, kad
udar vesla o trup broda odzva ja jače, gdje se e z a koji dio p a a siječe o e,
što ostaje a jestu a što se zap a o k eće. Osta lja to lite atu i. U i a sko

poslu poče i i p esta i ako a aj až iji su kale da i. P edodž e po či i
što podsjeća a posta ak ili k aj s ijeta p oši e e su pos uda. Neke s o ako e
Medite a a idjeli sa o a slika a: epski su ih pjes i i uspo eđi ali s i

vinom.
Zo e i su ake uspo eđi ali su sa s i i s ači . Ne usuđuje se z og toga
govoriti o njima. Najbolje ih poznaju ribari 1 morna i, koji i aju aj iše p a a da
o ji a go o e: u a u zo u o e i e o iste su oje, teško ih je azliko ati jed o

od d ugoga. Zalas i su a iza o ale i jego a uto uća u o u stal o se
po a ljaju: tako o a iti. Njiho i opisi sliče jed i d ugi a iše ego što i
morali. Mediteransko je more za to manje krivo nego obala.
Kiše isu jed ako sklo e s i o ala a: iše ih je a sje e i ego a
juž i , a zapad i su o il ije ego a istoč i . Ne dolaze do s ake od jih u
isto vrijeme i u jednaku razmaku: k aj Gi alta a poči ju padati goto o pola
godiš jega do a p ije ego k aj M t oga o a. U S etoj ze lji koju po o o
uzi a za p i je ljeti se ije aču alo a kišu, osi ožda slučaj u; u jese je

ailazila kiša z a a a o , d ago je a isuše u tlu i ijekama iscrpljenih korita;
zi i su padale kiše koje su se z ale zi ski a i koje su popu ja ale zde e; sta i
su Žido i s at ali p oljet u kišu eć kas o .

Teško je p edočiti što je s e z ačila za o e koji p e i aju k aj pusti je. Kiša
koja padne u pravo vrijeme smatrala se, diljem cijele kanaanske obale, znakom
ožje ilosti; o a što dolazi s e e e o i tučo tu ačila se kao ožja kaz a.

Kiše su ile azlog olit e ili ufa ja. U lite atu i su često ile p ed et stilskih
jež i, koje ije teško pa odi ati: kapi što se kot ljaju li e poput suza ados i a,
laž osti što azgaljuju ze lju, aćaju ilju i s ola a jiho e soko e i i ise,
opijaju. Kiša je isti ski događaj za ije e suše, apose a oto i a a koji a je