Page 303 - Albert Pike - Moral i Dogma

Izida je, uz pomoć svog sina Orusa, Horusa i Har-oeri-ja, zaratila s Tifonom, ubila ga i vladala slavno, i
po svojoj smrti bila ponovo sa svojim suprugom, u istoj grobnici.

Tifon je predstavljen kao rođen na zemlji; gornji deo tela mu je bio prekriven perjem, rastom je dopirao
do oblaka, ruke i noge su mu bile prekrivene krljuštima, zmije su izlazile iz njega na sve strane i vatra je
sijala iz njegovih usta. Horus koji je pomogao u njegovom ubijanju, postao je Bog Sunca, pandan grčkom
Apolonu; i Tifon (Tiphon) je samo anagram za Piton, (eng. - python) najveću zmiju koju je udavio Apolon.

Reč Tifon, poput Eva, označava zmiju i život. Po svom obliku zmija simboliše život koji kruži u celoj
261
prirodi. Kada se, pred kraj jeseni, Žena (Virgo) u konstelaciji čini (iznad haldejske sfere) da petom lomi
glavu zmije, ova figura predskazuje dolazak zime, tokom koje se život povlači iz svih bića i više ne kruži
prirodom. To je razlog što Tifon, takođe, predstavlja zmiju, simbol zime koja je, u Katoličkim
Hramovima, obavija zemljin Globus, koja je na vrhu nebeskog krsta, simbola spasenja. Ako je reč Tifon
izvedena iz Tupoul, ona označava drvo koje rađa jabuke (maZe, zle), kao Jevrejski uzrok pada čoveka.
Tifon je onaj koji zamenjuje i predstavlja ljudsku strast koja isteruje iz naših srca pouke o mudrosti. U
Egipatskoj Priči, Izida je napisala svetu reč da bi obavestila čoveka a Tifon ju je izbrisao istog trenutka

pošto je ona napisala. U moralu, njegovo ime znači Ponos, Neznanje i Neistina.

Kada je Izida prvi put našla telo koje je plutalo obalom blizu Biblosa, žbun erike (Erika je rod sa oko
700 vrsta cvetnih biljaka iz porodice Ericaceae) ili tamarisa, zakačio je i obavio telo u drvo; i

odatle potiču naši izdanci mladica akacije u proleće. Izida je, takođe, imala pomoć Anubisa, u obliku psa,
u svojoj potrazi. On je bio Sirijus ili Zvezda Pas, prijatelj i zastupnik Ozirisa, izumitelj jezika, gramati-
ke, astronomije, merenja, aritmetike, muzike i medicinske nauke. Bio je prvi koji je napravio zakone i
predavao je poštovanje Bogova i gradnje Hramova.

U Misterijama se zakucavanje tela Ozirisa u sanduk ili kovčeg, nazivalo aphanizam, ili nesta-nak [Sunca u
Zimskom Solsticiju, ispod Tropskog pojasa putanje Jarca], a oporavak različitih delova tela od strane
Izide, Euresis ili pronalaženje. Kandidat bi prolazio kroz ceremoniju predstavljanja ovih, u svim
Misterijama gde god su postojale. Glavni deo priče je bio isti u svim zemljama; i ugled-na Božanstva su
svuda bili muškarac i žena.

U Egiptu su to bili Oziris i Izida; u Indiji Mahadeva i Bhavani, u Fenikiji Thammuz (ili Adonis) i Astarte,
u Frigiji, Atis i Sibila, u Persiji, Mitra i Asis, u Samotraki i Grčkoj, Dionizije ili Sabazevs i Rea, u
Britaniji, Hu i Ceridwen i u Skandinaviji, Woden i Frea; i u svakom mestu ta Božanstva su predstavljala
Sunce i Mesec.

Misterije Ozirisa, Izide i Horusa, čini se da su najčešće bile uzor svih drugih ceremonija ini-cijacije
uspostavljenih među različitim narodima sveta. To su Atis i Sibila, slavljene u Frigiji; Cere i Persefone u
Eleuzisu i na mnogim drugim mestima u Grčkoj, bile su samo njihove kopije. To saznajemo od Plutarha,
Diadorusa Siculusa, Loctantiusa i drugih pisaca. U odsustvu direktnog do-kazivanja, neophodno je
izvoditi zaključke iz sličnosti događanja sa ovim Božanstvima; jer, drevni su smatrali da je Cera kod
Grka bila isto što i Izida kod Egipćana, a Dionis ili Bako isto što i Oziris.

U legendi o Ozirisu i Izidi, kako nam kaže Plutarh, ima mnogo detalja i okolnosti pored onih koji su ovde
kratko pomenuti te ih ne moramo ponavljati. Oziris je oženio svoju sestru Izidu i jav-no radio s njom na
unapređenju mnogo ljudi. On ih je naučio zemljoradnji, dok je Izida izumela zakone. On je gradio
hramove Bogovima i uspostavio njihovo obožavanje. Oboje su bili zaštitnici zanatlija i njihovih korisnih
2
pronalazaka. Uveli su upotrebu gvožđa kao odbrambenog oružja i za primenu u poljoprivredi, i zlatom su